• Co to jest ładowarka indukcyjna i jak działa?

• Zalety i wady ładowarek bezprzewodowych

• Dla których smartfonów przeznaczona jest ładowarka indukcyjna

• Co oznacza certyfikat Qi?

• Nasza wskazówka: Odłącz ładowarkę od zasilania sieciowego

• Podczas zakupu urządzenia do ładowania indukcyjnego należy pamiętać

Konwencjonalne ładowarki do telefonów komórkowych i smartfonów składają się z małych zasilaczy impulsowych, z których wyjścia zazwyczaj dostarczają złącze USB typu a napięcie ładowania dla urządzenia przenośnego. Urządzenie mobilne jest podłączone do odpowiedniego kabla ładującego do ładowania.

Technologia indukcyjna otworzyła drogę do ładowania smartfona bez konieczności podłączania go do kabla. Proces ładowania odbywa się w sposób „bezprzewodowy”. Metoda jest już od dłuższego czasu używana do ładowania elektrycznych szczoteczek do zębów. Ponieważ ładowarka indukcyjna jest zaprojektowana bez otworów do ładowania, nadaje się dobrze do użytku w wilgotnych pomieszczeniach.

Ładowarki, o których mowa również Wireless Charger wykorzystują fizyczny efekt indukcji magnetycznej w celu wytworzenia napięcia w ładowanym urządzeniu przenośnym. W tym celu ładowarka jest wyposażona w szpulę, która emituje pole magnetyczne z napięciem zmiennym. Napięcie zmienne wytwarza zasilacz impulsowy, którego napięcie wyjściowe stymuluje cewkę ładowarki przez sterownik lub moduł kontrolera. Częstotliwość robocza cewki ładowania wynosi od około 100 do 200 kilohtz. Dzięki temu możliwe jest niewielkie mechaniczne wymiary używanych cewek.

W ładowanym urządzeniu przenośnym wbudowana jest kompaktowa cewka odbiorcza, która współpracuje ze stacją ładującą, indukcyjną, podobną do cewki transformatora. Napięcie indukowane przez urządzenie jest doprowadzane do akumulatora urządzenia mobilnego za pomocą regulatora napięcia, który jest w ten sposób ładowany.

Oprócz ładowania cewki w ładowarce indukcyjnej i odbiorniku ładującym prowadzona jest również dodatkowa komunikacja, aby zapewnić optymalne napięcie ładowania i prąd ładowania oraz zasygnalizować stan naładowania urządzenia mobilnego. Dzięki temu odbiornik informacji w ładowarce steruje niezbędnymi parametrami. To sprawia, że proces ładowania zostaje zakończony przy w pełni naładowanym akumulatorze i wskaźnik LED może tworzyć stan ładowania. Ta droga komunikacji jest porównywalna z technologią RFID (RFID).

W kontekście tego procesu ładowania termin „bezprzewodowy” jest nieco mylący, ponieważ przewody są już używane, a nie tylko nieliczne. Oznacza to, że „bezprzewodowy” oznacza, że nie jest wymagany kabel do podłączenia urządzenia przenośnego do ładowarki.

W celu ujednolicenia konfiguracji urządzeń, od 2008 r. bezprzewodowe konsorcjum Power Consortium (WPC) stworzyło standard takiej bezprzewodowego zarządzania. Konsorcjum składa się obecnie z ponad 600 przedsiębiorstw z całego świata. Wspólnie opracowany standard nazywa się „Qi”, co po chińsku oznacza „energię życiową”. Ten standard Qi jest właśnie tak rozszerzony, że moc ładowania będzie w przyszłości kompatybilna z laptopami i podobnymi dużymi urządzeniami. Do tej pory nie udało się rozpowszechnić jeszcze dwóch innych standardów.

Zaletą procesu ładowania indukcyjnego jest to, że smartfon, który ma być ładowany, musi być tylko włączony. Wkładanie kabla nie jest konieczne, co minimalizuje plątaninę kabli i wtyki i gniazda. Ponadto obecna standaryzacja sprawia, że ładowarka indukcyjna oraz smartfon nie muszą pochodzić od tego samego producenta. Oznacza to jednocześnie, że do wielu mobilnych urządzeń w domu lub biurze potrzebna jest tylko jedna ładowarka - o ile jest ona kompatybilna z procesem ładowania indukcyjnego.

Negatywne jest to, że podczas ładowania urządzenia przenośne muszą pozostawać w kontakcie ze stacją ładującą, co pozwala w tym czasie na nieprowadzenie rozmów telefonicznych. Ponadto transmisja energii przez indukcję ma niższą sprawność niż ładowanie za pomocą kabli: Ładowanie telefonu komórkowego za pomocą ładowarki indukcyjnej trwa dłużej niż za pomocą ładowarki przewodowej. Jeśli ładowarka bezprzewodowa zastąpi konwencjonalną ładowarkę, pozostanie ona prawie (jako potencjalne obciążenie dla środowiska). Ponadto zasilacze impulsowe o wyżej wymienionej częstotliwości roboczej mogą zakłócać odbiór fal radiowych na długich falach, ale nie powinno to być tak ważne w praktyce.

Ładowarka indukcyjna powinna mieć antypoślizgową powierzchnię kontaktu smartfona. Zalecane jest zastosowanie powierzchni pokrytej gumą lub podobną powłoką, ewentualnie w połączeniu z klamrami lub magnesami mocującymi. Ważne jest, aby smartfon lub telefon komórkowy w stacji ładującej nie mógł się ześlizgnąć, ale żeby się przechylił we wszystkich kierunkach.

Bezprzewodowa ładowarka, która posiada wyświetlacz LED, zapewnia stały odczyt stanu naładowania. Poza tym można szybko rozpoznać, czy urządzenie przenośne prawidłowo umieszczone zostało na indukcyjnej stacji ładującej.

Kompatybilne ładowarki indukcyjne innych producentów ładują zazwyczaj szybciej i bardziej niezawodnie, ponieważ w przeciwieństwie do stacji ładowania wielu dostawców są wyposażone w liczne cewki. Okazuje się to również bardziej praktyczne w codziennym życiu: Jedna z cewek „wyciera” smartfon z reguły zawsze, dlatego nie musi być umieszczany zbyt dokładnie na stacji ładującej.

Ponieważ podczas ładowania nie są połączone z rozmiarami ani standardami, ładowarki indukcyjne oferują dużo przestrzeni projektowej i elastyczność. Urządzenia z funkcją ładowania indukcyjnego mogą zostać zintegrowane np. w meblach, nóżkach lamp lub armaturze samochodowej. Pierwsze modele są już dostępne do (prawie) niewidocznej instalacji.