Aby odbierać telewizję bez dostępu do internetu, niezbędny jest nie tylko odbiornik, lecz także kabel satelitarny lub antenowy. To właśnie on odpowiada za przesył sygnału telewizyjnego, umożliwiając tym samym oglądanie programów. W naszym poradniku wyjaśniamy, czym różnią się kable SAT od antenowych i na co warto zwrócić uwagę przy ich zakupie.
Satelita, antena i telewizja kablowa to obecnie najczęściej stosowane sposoby odbioru telewizji i radia, pomijając opcję korzystania z internetu. Wybór konkretnego rozwiązania zależy od warunków lokalnych oraz dostępności anteny satelitarnej, anteny naziemnej lub przyłącza kablowego. Dostępna infrastruktura techniczna określa, w jaki sposób można odbierać sygnał telewizyjny i radiowy – a także, jaki rodzaj kabla należy zastosować. W przypadku telewizji satelitarnej stosuje się kable SAT, natomiast do odbioru programów naziemnych lub przyłącza kablowego odpowiednie są kable antenowe.
Zarówno kable SAT, jak i antenowe, mają najczęściej formę kabli koncentrycznych. Składają się one z przewodnika wewnętrznego i zewnętrznego, które są względem siebie biegunowo przeciwne. Przewodnik wewnętrzny, tzw. żyła, znajduje się w centrum i odpowiada za przesyłanie sygnału. Otaczający go przewodnik zewnętrzny odbiera sygnał zwrotny oraz chroni żyłę przed zakłóceniami. Może być wykonany z folii lub oplotu. Izolację przewodnika wewnętrznego zapewnia dielektryk, natomiast ochronę przewodnika zewnętrznego – zewnętrzna powłoka kabla.
Jeśli kable SAT i antenowe należą do tego samego typu przewodów, dlaczego w takim razie się je rozróżnia? Czy nie można po prostu użyć kabla antenowego, jeśli sygnał radiowy i telewizyjny odbierany jest przez satelitę? Odpowiedź brzmi: nie, nie można. Powodem są różnice w zastosowanych złączach.
Kable antenowe wyposażone są w tzw. złącze Belling-Lee, nazywane również złączem IEC. Zostało ono opracowane w 1922 roku przez brytyjskiego producenta sprzętu radiowego Belling-Lee Ltd. i umożliwia zwykłe podłączenie do kompatybilnych gniazd. Inaczej wygląda sytuacja w przypadku wtyczki F, które stosuje się w kablach satelitarnych. Jest ono wyposażone w mechanizm śrubowy, dzięki któremu przewód jest przykręcany do odpowiedniego gniazda.
To rozwiązanie nie jest przypadkowe. Dzięki zastosowaniu złącza F kabel satelitarny stabilnie łączy się z konwerterem (LNB) zamontowanym na antenie satelitarnej. Antena ta znajduje się zazwyczaj na zewnątrz – na dachu lub balkonie – a przy silnym wietrze przewód mógłby się poluzować lub wypiąć, gdyby nie był solidnie przykręcony.
Do odbioru telewizji satelitarnej potrzebny jest kabel SAT, natomiast do telewizji naziemnej i kablowej – kabel antenowy. Rodzaj odbioru determinuje również typ złącza: w przypadku odbioru sygnału z anteny satelitarnej stosuje się złącza typu F, natomiast przy korzystaniu z anteny zbiorczej lub podłączenia kablowego – złącza koncentryczne (koaksjalne).
Niezależnie od tego, jakiego rodzaju kabla koncentrycznego potrzebujesz, warto zwrócić uwagę na kilka istotnych parametrów technicznych, które powinny wpływać na decyzję zakupową. Jednym z nich jest tłumienir, wyrażane w decybelach (dB). Parametr ten określa, jak duże straty sygnału występują podczas przesyłu. Im niższa wartość tłumienia, tym mniej sygnału zostaje utracone. Tłumienie jest bezpośrednio powiązana z długością kabla – im dłuższy kabel, tym większe tłumienie. Z tego względu warto wybierać przewody o długości dopasowanej do rzeczywistych potrzeb – nie dłuższe, niż to konieczne.
Oprócz niskiego tłumeinia , równie istotna jest skuteczna ochrona przed zakłóceniami zewnętrznymi, czyli ekranowanie. Kluczowym wskaźnikiem w tym zakresie jest współczynnik ekranowania, również podawany w decybelach. Określa on, jak skutecznie kabel chroni sygnał przed wpływem zakłóceń zewnętrznych. Minimalna wartość, jaka powinna być zapewniona dla bezproblemowej transmisji sygnału telewizyjnego, wynosi 75 dB. Dla transmisji w jakości HD wymagany jest wyższy poziom – co najmniej 90 dB. Zasada jest prosta: im wyższa rozdzielczość obrazu, tym lepsze powinno być ekranowanie kabla. Szczególnie efektywne są kable z podwójnym ekranowaniem, łączące folię oraz oplot – najlepiej w podwójnej warstwie każdej z osłon.
Średnica kabla odgrywa istotną rolę przy doborze przewodu. Kable koncentryczne do telewizji i radia różnią się grubością. Większa średnica sprzyja niezawodnemu przesyłowi sygnału, jednak utrudnia prowadzenie kabla – szczególnie tam, gdzie zależy nam na dyskretnej instalacji. W takich sytuacjach gruby kabel może być mniej praktyczny. Cieńsze przewody są łatwiejsze w montażu, jednak ich wewnętrzny przewodnik ma mniejszy przekrój. W rezultacie cienki kabel jest bardziej podatny na uszkodzenia, zwłaszcza w przypadku zagięć.
Warto również zwrócić uwagę na typ zastosowanych złączy – F (w przypadku kabli SAT) lub koncentrycznych (dla kabli antenowych). Oprócz kabli zakończonych prostymi wtykami dostępne są także warianty z jednym lub dwoma złączami kątowymi, umożliwiającymi poprowadzenie kabla pod kątem 90°. Takie rozwiązanie doskonale sprawdza się w miejscach o ograniczonej przestrzeni, np. gdy telewizor stoi blisko ściany i zastosowanie prostego złącza grozi jego zagięciem.
Podczas prowadzenia kabli SAT lub antenowych przez kilka kondygnacji budynku kluczowe znaczenie ma ich solidne mocowanie. Aby zapobiec luźnemu zwisaniu przewodów, stosuje się klipsy oraz opaski kablowe, które umożliwiają ich stabilne przymocowanie do ścian i sufitów. Należy przy tym unikać nadmiernego napinania kabli oraz zbyt mocnego zaciskania elementów mocujących, ponieważ grozi to uszkodzeniem przewodów.
Co zrobić, jeśli odbieram telewizję naziemną, a telewizor ma tylko złącze na wtyk F?
W takiej sytuacji należy użyć kabla koncentrycznego, który z jednej strony zakończony jest wtykiem koncentrycznym, a z drugiej – wtykiem typu F. Dzięki temu bez problemu podłączysz urządzenie odbiorcze do gniazda antenowego. Odwrotna konfiguracja również jest możliwa – jeśli korzystasz z anteny satelitarnej, możesz podłączyć odbiornik lub telewizor wyposażony we wtyk koncentryczny, stosując odpowiedni kabel.
Jak rozdzielić sygnał z kabla satelitarnego?
Do tego celu służą specjalne rozdzielacze SAT, które dzielą sygnał wejściowy na kilka wyjść, umożliwiając podłączenie większej liczby urządzeń odbiorczych. Przy zakupie należy zwrócić uwagę nie tylko na liczbę wyjść, ale również na zakres obsługiwanych częstotliwości. Urządzenie powinno mieć odpowiednie złącza pasujące do Twojej instalacji – na przykład wejścia i wyjścia na wtyki typu F w przypadku odbioru satelitarnego, a gniazda koncentryczne przy odbiorze telewizji naziemnej.
Jak sprawdzić, czy kabel satelitarny lub antenowy jest uszkodzony?
Jeśli obraz lub dźwięk są zakłócone albo całkowicie zanikają, w pierwszej kolejności należy wymienić kabel koncentryczny łączący gniazdo antenowe z telewizorem lub odbiornikiem. Jeżeli problem ustąpi po wymianie, oznacza to, że poprzedni kabel był uszkodzony. W przeciwnym razie przyczyną może być uszkodzenie instalacji w ścianie. Brak sygnału może również wynikać z awarii anteny zbiorczej, instalacji satelitarnej lub konwertera LNB.